วันนี้ได้อ่านจนจบแล้วรู้สึกว่า สาเหตุที่ทำให้ผมไปเรียนลำบากเป็นแบบนี้นี่เอง
ผมเรียน สายอาชีวะเหมือนกัน สาขาไฟฟ้า ที่บางปู เป็นเด็กเรียน เด็กเทคนิคส่วนมากจะหลีกเลี่ยงเรื่องพวกนี้ เขาก็ฝากรอยที่หลังแขนมา 4 เข็ม
แต่ก้ได้แรงใจมาเยอะจากสาว ๆ เอาซิวะบางนา และศรีวัฒนา ย่าน ๆ บางนา ผมเรื่องนักเลงไม่ยุ่งมุ่งตามสาว ๆ อย่างเดียว
เรียนเสร็จรับจ้อป ซ้อมแอร์ตลอด ๆ 3 ปี ทั้งเสาร์อาทิตย์และช่วงปิดเทอม เพราะต้องหาเงินค่าเทอมเอง มาช่วยแบ่งเบาพ่อแม่
เข็มขัด หัวเข็มขัด โดนขู่เอา ตลอด ผมบอกเอาไปเลย เดี๋ยวจะใช้เชือกผูกแล้ว 555+++ โดนไปหลายเส้น เงินยี้สิบบาทมันก็เอา กวาดเกลี้ยง เลยชอบเอาเงินไว้ในถุงเท้า รอดตลอด ๆ เหลือแต่เงินเหรียญ 2.50 บาท ขึ้นรถ 2 แถว สาย 36 จบ ปวช. มาต่อช่างอุตแถว ๆ ลำสาลี่ เพราะไซต์งานเขาย้ายมา เรียนได้ 1/2 เทอม
ติดสาวรามและงานยุ่งมากมายทำแอร์เต็มตัว
เลยมาเรียนราม ตอนแรก ๆ ก็เรียนแบบง่าย ๆ ขอแค่มี ป.ตรี เลยเรียนรัฐศาสตร์ สักพักรุ่นพี่เรียนนิติข่ม อีกอย่างสาว ๆ ชอบ ดูคำพูดมีเหตุมีผลจังเลย เลยย้ายเลย เหตุผลมีแค่นี้
โด่นข่มอีก.....อย่าย้ายเลยมันยากนะ พี่เรียนมาแล้วหลายปี ยังไม่ผ่านเลย ต่อหน้าสาว ๆ ยอมไม่ได้ เลยใช้เวลาเรียนน้อยแค่ 3 ปี ก็จบ ยิ้งเรียนยิ่งชอบทั้งหนังสือและสาว ๆ เลยก้าวหน้ามาจนถึงทุกวันนี้
สมัยเรียน...
ปวช. จะเป็นฝ่ายถูกกระทำ และหลีกเลี่ยงเสมอ เพราะพ่อ แม่ สอนเสมออย่าไปยุ่ง เรียนไป ไม่ใช่บ้านเมืองเรา เยรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
เลยต้องถูกไล่แทง เลือดสาดมา โดนมา 4 เข็ม สด ๆ ยิ่งเป็นนักเรียนเจ้พยาบาลแกจัดสด ๆ เพราะโดนข้อหาหมั่นใส้ ทั้งที่ในใจเรา มันไม่ใช่เราทั้งหมด ฮื้อ ๆๆๆ....*-*
แต่ดีที่มีสาว ๆ ช่วยทำแผลและให้กำลังกายกำลังใจ
++++
ชีวิตต้องตั้งหน้าทำงาน เราไม่มีเวลาได้เกเรมาก แต่เพื่อน ๆ ในกลุ่มเกเร ก็มี ก้ได้กลุ่มนี้แหละช่วยเหลือ ยังไงก็คือเพื่อน *-*
รู้สาเหตุที่ทำให้พวกผมเดือดร้อนละ เดี๋ยวต้องไปจัดการ 555+++
สรุป คนเราจะเป็นอะไร ฟ้าเขากำหนดมาแล้ว เชื่อมันในความดี ยึดมั่นในความดี มากน้อยก็มีกันทุกคนต่างกันไป สิ่งเหล่านี้เอง จะประคองเราไปสู่สิ่งที่ดี ๆ จนมีมาถึคงทุกวันนี้
