สวัสดีครับป๋าๆ แอบเข้ามาแฝงตัวในนี้ได้พักใหญ่ๆ แล้ว แต่เพิ่งได้เป็นเจ้าของน้องปาเต็มตัวได้เดือนกว่าๆ เอง หลังจากรอรถเกือบ 4 เดือน
พอดีเห็นมีห้องแก๊งค์ถ่ายรูป ได้เห็นรูปป๋าๆ กันเยอะ เลยอยากเอามาลงกะเค้าบ้าง แต่รูปผมไม่ค่อยสวยนะครับ ถ่ายเอาจากไอโฟนบ้าง กล้องปัญญาอ่อน (เหมือนเจ้าของ) บ้าง
ภาพก็ถ่ายจากห้องทำงานแคบๆ ของผมเองครับ โต๊ะทำงานตัวเล็กๆ ที่แคบๆ แต่วิวสวยบาดใจ
เริ่มจากมุมกว้างก่อนครับ พยายามถ่ายให้กว้างๆ Pano อย่างห้องทำงานผู้บริหารใหญ่ๆ เค้าบ้าง
บางครั้งทำงานก็อดหลับอดนอนกันข้ามคืน
โต๊ะทำงาน กับโต๊ะกินข้าวตัวเดียวกัน
แต่มีความสุขทุกครั้งที่ไปทำงาน เพราะได้ดูวิวสวยๆ เปลี่ยนไปทุกวันครับ
สวัสดีครับป๋าๆ ทั้งหลาย เห็นป๋าชอบรูปผมก็ดีใจครับ
พอดีช่วงนี้บินว่อนเป็นนกเลยครับ พรุ่งนี้ก็ต้องไปออสเตรเลียอีก
กว่าจะกลับมาก็วันอาทิตย์นู่น วันนี้ว่างๆ เลยแวะเอารูปมาลงเพิ่มเติมครับ
เริ่มต้นด้วยภาพนี้ละกันครับ แบบนี้มั๊งครับ ที่เึค้าเรียกกันว่าพรมเมฆ
ช่วงเวลาที่สวยที่สุด เหมาะแก่การชื่นชมทิวทัศน์ด้านนอกที่สุด กลับกลายเป็นเวลาที่ทรมานที่สุดครับ
นั่นคือช่วงที่ฟ้ากำลังจะสาง ซักตี 4 ตี 5 นี่แสงจะสวยมากครับ ท่านผู้โดยสารคงกำลังหลับสบาย
แต่ผมก็ต้องนั่งอดตาหลับ ขับตานอนพาท่านไปสู่จุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย
ก็คงมีแต่วิวสวยๆ นี่ล่ะครับ ทำให้พอแก้ง่วงไปได้บ้าง
ภาพอีกอย่างที่มีโอกาสถ่ายได้น้อย คือภาพเครื่องที่บินสวนกันในระยะใกล้ครับ
ป๋าๆ คงเคยเห็นเมฆสีขาวเป็นทางยาวพาดผ่านไปบนฟ้า เราเรียกกันว่า Contrail ครับ
หรือในบางเวลาก็ต้องนั่งจ้องหน้ากับดวงอาทิตย์หลายๆ ชั่วโมงติดต่อกัน
จะหาฟิล์ม 60% - 80% มาติดแบบน้องปาเราก็ไม่ได้
ดังนั้นอาชีพอย่างพวกผมจึงดำกันกว่ามาตรฐานชายไทยนิดหน่อย
ไม่ได้หล่อเหลาอย่างพี่เคนเค้าหรอกครับ
