ระเบิดปลอม/ระเบิดพลาสติก
เรียนที่เทคนิคไทยสุริยะ มีเรื่องยกพวกตีกันบ่อยๆ ช่วงที่เรียนมีคู่อริมากมาย(รุ่นพี่สร้างไว้ทั้งนั้น) มีทั้ง สายลม , บูรณพนธ์ , อินทร , ประชาชื่น , สากล , ไทยวิจิตรศิลป์ , ดอนเมือง ฯลฯ แต่ผมไม่ค่อยได้เกี่ยวข้องกับการยกพวกตีกันส่วนใหญ่ยืนดูอยู่ห่างๆ และจากคู่อริที่มีจำนวนมาก ทำให้เดินทางมาเรียนหรือเดินทางกลับบ้านช่วงปี 1 ต้องลุ้นระทึกตลอดเวลา กว่าจะชินกับสถานะการณ์ก็ใช้เวลาพอสมควร
ในปีแรกรุ่นพี่แนะนำวิธีเอาตัวรอดจากคู่อริโดยใช้ระเบิดปลอม วิธีทำง่ายๆแค่ใช้ถ่ายไฟฉายขนาดกลางพันเทปสีดำใส่ในกระเป๋าสะพาย หากคู่อริไล่ทำร้ายให้โยนใส่ไปในกลุ่มสามารถช่วยได้บ้าง ซึ่งรุ่นพี่คนนึงได้ทดสอบให้ผมดูผลงานโดยโยนใส่ป้ายรถเมล์ที่มีคู่อริอยู่จำนวนมากปรากฏว่าแตกกระเจิง ทำให้ผมเห็นว่าใช้ประโยชน์ได้ก็เลยพกติดตัวไว้ และในช่วงที่พกระเบิดปลอมก็เคยโดนตำรวจค้นในกระเป๋าแล้วถามผมว่านี่อะไร ผมก็บอกไปตรงๆเลยรอดตัว นึกว่าจะโดนข้อหาพกถ่านไฟฉายซะแล้ว
ส่วนระเบิดพลาสติกจริงจะมีรุ่นพี่ปวช.3 ชื่อตะ(ภูเก็ต) กับปวช. 2 ชื่อกร(ภูเก็ต) สองคนนี้ขึ้นชื่อในยุคนั้น แต่ในกลุ่มผมก็มีเพื่อนคนนึงชื่อไอ้ป๋อง(เด็กลำปาง) คนนี้เป็นมือพันระเบิดพลาสติก หากได้เดินทางด้วยกันก็อุ่นใจ ส่วนผมป๋าซีมือถ่านไฟฉาย แต่พกได้ไม่นานก็หันไปพกหาอาวุธอื่นที่อุ่นใจกว่า
ช่วงที่ผมกำลังเรียนปวช. 3 อยู่นั้น ก็มีมือระเบิดหน้าใหม่อีกคนเรียนปวช.1 ผมจำชื่อไม่ได้ คนนี้มือระเบิดแป็บโดยผสมดินระเบิดในท่อพีวีซีแล้วอัดให้แน่นสุดท้ายก็ระเบิดใส่มือตัวเองนิ้วขาดไปหนึ่งนิ้ว
แสดงว่า...ผมเจอคู่อริในอดีตชาติแล้ว
เพราะผมคือ 1 ในกลุ่มที่ เด็กประชาชื่น ไปป๊ะกับ ไทยะ(ปวช)
ที่แยกพงษ์เพชร เซ็นทรัล จังหวัดนนท์ (ท่าน้ำ) รร สตรีนนท์ โรงหนังนครนนท์
