ขออนุญาติยกคำอวยพรท่านนึง ขอรับ
*7 อย่า และ ไม่รับคืน *
นสพ. เดลินิวส์ วันอาทิตย์ ที่ 23 สิงหาคม 2552 เวลา 0:00 น
เมื่อต้นเดือน ผมได้ไปในงานมงคลสมรสระหว่าง
น.ส.วรรณพร อุดมชาติ กับ นายสหทัช ถาวรนาน
ที่สโมสรทหารบก
ในงานมีแขกผู้ใหญ่ขึ้นไปกล่าวอวยพรคู่บ่าวสาวตามพิธีการแต่งงานที่ถือปฏิบัติกันมานาน
มีพ่อของเจ้าสาวคือ
พลตรีสิทธิพร อุดมชาติ ขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกและอวยพรคู่บ่าวสาวด้วย
พ่อของเจ้าสาว ไม่ได้อวยพรแบบธรรมดาทั่วไป แต่ได้ขึ้นไปขับเสภา
บนเวทีอย่างไพเราะ และ จับใจ ชนิดว่า
แขกผู้มาร่วมงานต้องหยุดกินอาหารอย่างลืมตัวเพื่อฟังเสภาอย่างเดียว
การขับเสภาของพ่อเจ้าสาวนั้น
เป็นการอวยพรแบบสอนแนะนำลูกสาวในการครองใจสามีให้อยู่หมัดพร้อมกับฝากฝังลูกเขยไปในตัวด้วย
และต่อไปนี้คือบทเสภาที่ว่า
อันบ้านเรือนใหญ่โต รโหฐาน
มีเสาทาน หลายต้น พอทนไหว
เกิดเป็นคน อยู่เดียว ก็เปลี่ยวใจ
ต้องแต่งงาน กันไว้ อาศัยกัน
ธรรมชาติ ของชีวิต พ่อคิดแล้ว
ว่าลูกแก้ว คงต้องพราก จากอกฉัน
ได้ออกเรือน มีคู่ครอง ฉลองวัน
มีงานหมั้น วิวาห์ตาม ประเพณี
เป็นเมียเขา พ่อขอสั่ง ไว้เจ็ดอย่า
หนึ่งเป็นกงสุล ออกวีซ่า เขาจะหนี
กำหนดเวลา ไปและกลับ ให้สามี
มันไม่ดี อย่าไปทำ จะช้ำใจ
อย่าที่สอง คิดเป็นนัก โบราณคดี
ผัวเรานี้ แอบซ่อนเงิน ไว้ที่ไหน
เที่ยวรื้อค้น ดูโน่นนี่ จะบรรลัย
ลามปามไป แฟ้มงานผัว ตัวจะตรม
อย่าที่สาม อย่าเป็นกรม สรรพากร
เงินทุกบาท มีขั้นตอน น่าขื่นขม
คอยจัดแจง เรื่องการเงิน แถมอบรม
เมียคนไทย มักนิยม คิดว่างาม
อย่าที่สี่ คิดเป็นผู้ พิพากษา
ตัดสินโทษ ลงอาญา โดยไม่ถาม
ชีวิตคู่ ยากตัดสิน อย่าวู่วาม
คิดก่อนทำ สองประสาน บ้านมั่นคง
อย่าที่ห้า ยื่นคำขาด กับสามี
ทำแบบนี้ รังแต่จะ เป็นผุยผง
ความรุนแรง เหตุบานปลาย จะเพิ่มวง
นวลอนงค์ ลูกของพ่อ อย่าพึงทำ
อย่าที่หก คิดว่าเป็น ดาราดัง
เอาใจยาก ไม่ค่อยฟัง ช่างน่าขำ
มีเรื่องมาก ให้ผัวทุกข์ ควรจดจำ
ชีวิตคู่ ลูกอย่าทำ เป็นดารา
อย่าสุดท้าย คิดเป็นหญิง เพียงคนเดียว
ตลอดเสี้ยว ชีวิตของ คุณพี่ขา
ต้องมีน้อง คนเดียว นะพี่ยา
รักเท่านั้น มีคุณค่า มามัดใจ
หันมาบอก ลูกเขย ว่าพ่อขอ
ถ้าถามพ่อ ได้ลูกเขย ถูกใจไหม
วันมาขอ พ่อแม่มา พ่อถูกใจ
ยกลูกให้ เอ็งเอาไป ไม่รับคืน
พร้อมกับฝาก ลูกสาว ให้ช่วยสอน
ยามเธองอน ช่วยฝึกหัด ค่อยขัดขืน
พาครอบครัว ถาวรนาน ให้ยั่งยืน
ความชื่นมื่น ผูกสมัคร รักนิรันดร์..
